2018
SPA i nowe pokoje
W roku 2018 rozpoczęła się przebudowa hali produkcyjnej na parterze, gdzie powstało 5 pokoi, w tym jeden apartament dwupokojowy oraz strefa SPA z 6-osobowym jacuzzi, sauną fińska i infrared, wanna do kąpieli specjalistycznych (solankowych, perełkowych), jak również przepiękna grota solna.
2011
Otwarcie hotelu Florres
Dzięki tym staraniom powstał przepiękny obiekt z duszą, a w nim restauracja z dwiema salami oraz hotel dwugwiazdkowy, które uzyskały prawo użytkowania w styczniu 2011 roku.
2007
Nowa rola budynku
Obiekt do 2007 roku stał pusty, nieużytkowany, w lipcu odkupili go od spółki Inparco obecni właściciele, czyli Małgorzata i Zbigniew Maćkowiak z Pawłowiczek. Korzystając ze wsparcia unijnego, w ramach programu RPO dla woj. opolskiego rozpoczęli w 2008 roku realizację projektu budowy, przebudowy oraz modernizacji.
1995
Koniec produkcji
Na początku lat 90. Spółdzielnia przekształcona zostaje w ramach prywatyzacji w spółkę z o.o., by w 1995 roku zakończyć produkcję w Pawłowiczkach.
1982
Modernizacja zakładu
W 1982 roku rozpoczyna się duża modernizacja, której efektem jest wybudowanie magazynu wyrobów gotowych (obecnie siedziba firmy MC Spółka z o.o.), utworzenie pompowni i sieci wewnętrznej ppoż., a także postawienie topialni parafiny oraz modernizacja procesu technologicznego, poprzez budowę sterowni.
70-te
Świece ze Spółdzielni Inwalidów
W latach 70. obiekt wraz z produkcją przejmuje Spółdzielnia Inwalidów im. K. Świerczewskiego z Kędzierzyna-Koźla. Wkrótce zostaje uruchomiona produkcja świec i zniczy, zakład uzyskuje prawa miejsca pracy chronionej, czyli Spółdzielni Inwalidów.
1945
Przejęcie budynku
Budynek został przejęty w 1945 roku przez Państwo Polskie i uruchomiono bardzo szybko produkcję, ponieważ park maszynowy został nietknięty. Sporą część załogi stanowili wówczas byli pracownicy (pozostała tu ich dużą część jako autochtoni), a uzupełnili ją przybyli ze wschodu zmuszeni do opuszczenia swoich rodzinnych stron repatrianci. Produkcja meblarska trwała aż do roku 1966, kiedy to park maszynowy został wywieziony w całości (brak informacji o tym, dokąd i w jakim celu), a zakład został przejęty przez Spółdzielnię Inwalidów Zgoda z Nowej Soli.
1945
Tragedia i ucieczka
Cofające się w panice oddziały SS znalazły się również w Pawłowiczkach, kilku oficerów wymusiło zakwaterowanie w domu Wagnerów, urządzając przy tym pijackie burdy i kierując swoje wulgarne zachowanie szczególnie kierunku młodych kobiet zamieszkujących w tym domu. Siegfried Wagner, broniąc najbliższych, przeciwstawił się SS-manom, jeden z nich na oczach kilkorga dzieci zastrzelił go, a ciało zostało wywiezione oraz ukryte tak, że do dnia dzisiejszego nikt nie wie, gdzie spoczywa. Rodzina Wagnerów wraz z innymi mieszkańcami uciekła przed zbliżającym się frontem i w większości osiedliła się pod Dreznem, gdzie nadal funkcjonuje gmina ewangelicka.
1945
Budowa lochu
W tymże 1945 roku Herman (syn Johanna Wagnera) wraz z pracującymi w nowej stolarni jeńcami wybudował loch ucieczkowy z domu w kierunku ogrodu i pobliskiego parku, w którym wszyscy mieszkańcy budynku znaleźli schronienie podczas ostrzału artyleryjskiego wojsk radzieckich od strony Polskiej Cerekwi. Co ciekawe, loch w części piwnicznej istnieje do dzisiaj.
1943
Nowy budynek fabryki mebli
W ciągu 3 lat powstał nowy budynek stolarni wraz z częścią mieszkalną dla rodziny Siegfrieda Wagnera. Fabryka produkowała nadal meble – proste i eleganckie.
1940
Wielki pożar
Na skutek nieszczęśliwego zdarzenia pożar całkowicie strawił stolarnię.
XX w.
Powstanie stolarni
Johann Wagner, stolarz z Gnadenfeld (Pawłowiczki), wybudował obok rodzinnego domu stolarnię. Na początku produkował proste wyroby, ale później tworzył też eleganckie meble na wysoki połysk.
